D-day

Als de dag start is Jorrit nerveus voor de kuur. Hij heeft slecht geslapen, de Hickman bezorgt hem een hoop pijn en hij kan maar moeilijk de slaap vinden. Na zijn ontbijt gaat hij douchen en moet hij wachten op de prednison en de anti-misselijkheid pillen, om 10.00 uur start de kuur, dan gaat de Cytarabine erin, de chemo waarop hij in de eerste kuur zo slecht reageerde, gelukkig is Saar bij hem.

Ik had er ook graag bij geweest want het is toch een spannend moment, ik zou eigenlijk aan het eind van de middag gaan en de avond met Jorrit doorbrengen, maar ik ben niet lekker en zit aan huis gekluisterd en heb het gevoel dat ik hem in de steek laat.

Om negen over tien hangt de chemo er in "fingers crossed" appt hij. Om twee over twaalf gaat het nog steeds goed met Jorrit, nog geen bijwerkingen. Aan het eind van de dag komen de eerste berichten binnen dat de chemo zijn werk aan het doen is, gelukkig geen benauwdheid, maar wel misselijkheid en diarree.

Het is begonnen, het lijkt wel of hij mee doet aan een remake van het programma van Patty Brard, Patty's Fort waarin het lichaam gereinigd wordt met een klysma kuur, er komt alleen maar water uit, nog dunner dan zijn urine.

Hij voelt zich beroerd, maar wil niet klagen, het hoort erbij, alleen jammer dat het al bij dag één gebeurd...worden lange weken.

Tessa en ik zijn inmiddels gebeld door de transplantatiecoördinator om bloed te laten afnemen. Ze willen testen of we matchen met Jorrit en of we medisch gezien donor kunnen en mogen zijn, dat heeft te maken met bepaalde voorwaarden en de kans op graft versus host (dat de donor de lichaamscellen aanvalt van de patiënt). Voor mij en dus ook voor Jorrit wordt het nog even spannend of ik wel donor mag zijn, daar ik astmatische bronchitis heb (long problemen). De coördinator moet even uitzoeken of de behandeling geen gevaar kan voor mij met mijn long problemen, dat horen we donderdagochtend, spannend. Ik weet nog niet of ik match met Jorrit, maar op voorhand al uitgesloten worden, voelt heel heel slecht...

's Avonds is Saar nog een keer langs geweest, samen met haar vader en krijgt Jorrit alweer zijn tweede zak met chemo. Ik ken het schema niet precies, maar hij krijgt de komende week om de dag een hele hoge dosis Cytarabine en tussendoor Daunorubicin. Omdat hij nu al last heeft van de gebruikelijke bijverschijnselen van de chemo, zal het een zware week voor hem gaan worden...

Nu het steeds spannender gaat worden of Tessa en ik donor kunnen zijn voor Jorrit is het hartverwarmend om te horen dat er al zoveel vrienden en kennissen van Jorrit en Saar zich aanmelden als stamceldonor. Hopelijk worden daar een aantal mensenlevens zoals dat van Jorrit mee gered! Bedankt!

Fedor