Slapjanus.

Ik zit nu naast Jorrit, dus hij souffleert me af en toe :-)

Hoewel nog steeds kritiek, zie ik dat hij vooruit gaat. Ongemerkt voeren we mooie gesprekken zonder dat het hem heel veel vermoeid, gesprekken over het leven. Net zoals we die wel vaker hebben, alleen hebben ze nu een diepere lading omdat ze nu echt ergens overgaan. Ik merk dat ik zit te genieten als Jorrit aan het vertellen is. De dagen hiervoor lijken te vervagen met elk woord dat hij uitspreekt.

Twee dagen geleden nog moest hij zich zo zwaar concentreren op zijn ademhaling, dat hij nauwelijks kon praten. De gesprekken die we nu voeren zijn, letterlijk, een verademing. Hij moet zich nog steeds concentreren op zijn ademhaling, maar het kost hem iets minder moeite.

Hij verteld me dat het eigenlijk hetzelfde gaat als gisteren, maar dan met minder zuurstof toevoeging. Jorrit heeft minder zuurstof toevoeging nodig om het zuurstof gehalte hoog te houden, dat is dus goed nieuws. Maar hij blijft dezelfde problemen houden, alleen herstelt hij sneller en dat is vooral fijn voor hemzelf. twee stappen vooruit en eentje terug...is toch vooruit.

Gisteravond sloot ik af dat hij met Saar een filmpje aan het kijken was, maar dat is toch niet helemaal gelukt. Ik begrijp dat thuis de rollen omgedraaid zijn, maar vandaag viel Jorrit naast Saar in slaap. Twee uur lang heeft hij geslapen. Jammer genoeg werd hij weer wakker met een hoest bui en pijn in zijn borst, waardoor het zuurstof gehalte in zijn bloed (saturatie) omlaag schoot. Gelukkig herstelt hij nu sneller en is de saturatie weer redelijk snel op niveau, maar het kost hem nog steeds veel pijn, opperste concentratie en moeite, maar het lukt hem wel. Hij durft eindelijk weer te gaan slapen!! Vaak zijn het hazenslaapjes, maar toch. Het lukt ook niet altijd, omdat hij niet altijd de rust krijgt van zijn lichaam om te gaan slapen, maar het is weer een klein stapje voorruit.

Het vervelende is dat hij de hoest buien niet meer aan voelt komen nu zijn zuurstof toevoer omlaag is geschroefd. Eerst kon hij zich er op voor bereiden, nu helaas niet meer…

Jorrit heeft in zijn nog jonge leven, nooit echt ergens voor hoeven vechten, laat staan voor zijn leven. Vroeger was het zo, dat als het hem niet boeide, dan legde hij het net zo makkelijk weer naast zich neer. Liefst het leven leiden met zo min mogelijk tot geen regeltjes. "Vroeger was ik echt een slapjanus".

Dat is natuurlijk wel veranderd sinds Saar en Pip in zijn leven zijn gekomen, ook hij is volwassen geworden, nou ja meer volwassen.

Maar als het moet zet hij zijn schouders eronder, dan is het niet zeuren, doen.

Zo gaat hij ook om met de kanker. Dit boeit hem namelijk wel. En als het hem boeit heeft het zijn belangstelling en heeft hij wel behoefte aan regels en dan het liefst regels waarmee hij aan de slag kan; Vier maal tandenpoetsen op een dag, vier maal mondspoeling, pillen slikken, zoals antibiotica, toetje eten…hij doet het liefst alles zelf! Kleine handelingen, maar heel belangrijk voor hem.

De afgelopen dagen keek ik vol bewondering en respect hoe hij alles zelf deed. Hoewel uitgeput zie ik hem, als een ervaren kraan machinist, met langzame, trage maar doelbewuste handelingen zijn tandenborstel pakken en zijn mond poetsen. Vandaag gaat alles veel sneller, zijn toetjes gaat naar binnen alsof hij dagen niet gegeten heeft, wat ook zo is natuurlijk, maar wat een verschil met een paar dagen terug.

Man man man, ongelooflijk!!!!! Hij geeft aan de diëtiste aan dat hij zo graag wat koel fruit wil, heerlijk wat ananas of wat meer fruit toetjes. Hij heeft zo'n behoefte aan iets kouds in zijn mond. Dat mag zeg ze, alleen moet hij zijn ontlasting in de gaten houden. Naast ijsjes, die zijn lieve schoonmoeder voor hem heeft meegenomen, krijgt hij 's middags voor het eerst wat gemengd fruit ...

Orgasme…"...alsof ik vier weken in de woestijn heb gelegen en ik een koel fris flesje Coca Cola in mijn keel giet, heerlijk!".

Hans komt net binnen en verteld een goed bericht om de avond mee in te gaan. "Je zuurstof waardes in het bloed zien er erg goed uit, zo goed zelfs dat menig gezond persoon er jaloers op is". Als hij dit tot morgen volhoudt willen ze zijn zuurstof toevoer weer verder omlaag  schroeven…

Hij krijgt een weer hoestbui na het innemen van zijn pillen, zijn waardes zakken zoals altijd weer omlaag, het kost hem weer heel veel energie om de saturatie op orde te krijgen. Twee stapjes vooruit en weer een achteruit. Ik teken er op dit moment voor. 

Het gaat weer ietsjes beter met Jor en dat hebben we een aantal dagen niet kunnen zeggen…voelt goed al zijn we er nog niet, hij ligt nog steeds op de IC en zijn toestand is nog steeds zorgwekkend…hou je taai broertje, tot morgen en welterusten, ik hou van je…

Rest me alleen nog te zeggen dat Jorrit en ik verschrikkelijk trots zijn op Saar die er altijd voor hem is, hem steunt, voor hem opkomt en beschermt en ook nog moeder moet zijn voor Pip. Maar ook onze ouders, zijn zus, schoonouders en schoonfamilie. Zonder zeuren staan ze voor Jorrit en Saar klaar en hebben alleen het beste met hen voor, woorden dekken zelden de lading…bedankt! Het is fijn om zo'n hechte familie om je heen te hebben!!

Fedor

---------------------------

Jorrit en Saar krijgen heel veel lieve berichten en dat steunt ze enorm, maar Jorrit geeft aan dat hij maar een paar mensen beantwoord op zijn telefoon, omdat het hem nog steeds te veel moeite kost. Liever heeft hij dat mensen berichten achter laten op het blog, dat is rustiger voor hem en voor Saar.

Als je een bericht wilt achterlaten op het blog, klik dan op 'Geen opmerkingen' onder het bericht  of als er al opmerkingen zijn, op 'Opmerkingen' en je kan een bericht achter laten voor Jorrit, Saar, de familie of voor elkaar. Als hij vut heeft leest hij de blog. Maar het doorlopen van de stroom Whatsappies die hij binnenkrijgt kosten hem nog te veel energie om doorheen te komen en die heeft hij voorlopig nodig om te herstellen.

Als hij straks weer in staat is om jullie zelf te woord te staan merken jullie het wel. Misschien dat hij dan zelf wat kan schrijven op dit blog…

Bedankt voor jullie begrip...