2de kerstdag…

Saar neemt vandaag de honneurs waar. Ik probeer wat energie bij te tanken in Assendelft bij mijn gezin.

Jorrit heeft weer een hele zware nacht gehad. Om genoeg zuurstof binnen te krijgen moet zijn lichaam heel hard werken en dat put hem uit. Veel fut om te praten heeft hij niet, Jorrit ligt dus voornamelijk stil in bed. Zijn zuurstof en CO2 waardes blijven gedurende de ochtend en in het begin van de middag stabiel en de hoeveelheid toegediende zuurstof mag omlaag.

Naarmate de dag vordert, krijgt hij het zwaarder. Hij krijgt extra bloedplaatjes toegediend. Zijn temperatuur schommelt rond de 38C. Daar waar zijn zuurstof eerder nog omlaag werd geschroefd moet de toevoer weer worden verhoogd tot maximaal.

Omdat de verpleging merkt dat als er iemand bij Jorrit is hij rustiger is, mag er iemand bij hem blijven slapen. 

De verpleging en de hematoloog maken zich erg zorgen over zijn zware ademhaling en vragen zich af hoe lang zijn inmiddels verzwakte lichaam het nog volhoud. Ze kijken het nog even aan, maar zodra hij verzwakt en het niet meer aan kan, moet hij direct naar de IC.

Ik zit onrustig bij mijn schoonouders op de bank en probeer ook over andere dingen te praten dan over Jorrit, maar merk dat mijn gedachten steeds afdwalen naar Rotterdam. De jongens lopen vrolijk in het rond en ik probeer me groot te houden. Het is 2de kerstdag en het leek me goed voor de jongens om evengoed samen naar opa en oma te gaan om mijn zorgen voor heel even naar de achtergrond te laten verdwijnen. We gaan later op de avond gourmetten, maar ik krijg met de berichten die ik binnen krijg van Saar steeds minder trek.

Ik lees haar laatste twee whatsapps...er mag iemand bij hem blijven slapen. Saar wil dat doen. Het tweede bericht verteld dat Jorrit misschien moet worden opgenomen op de IC. Ik twijfel niet langer en sta onvast op. Ik geef Deb een zoen en zeg tegen haar dat ik naar Jorrit ga, het zit me niet lekker. Ik neem met een extra dikke knuffel afscheid van de kinderen en loop naar de auto. Mijn tas lag al in de kofferbak.

…de IC, dat is geen goed teken, daar liggen alleen de hele slechte patiënten, het laatste station...

Ik arriveer 18.30 uur in het ziekenhuis, waar Jorrit nog steeds hard bezig is om zijn zuurstof door zijn lijf te pompen. De IC arts (intensivist - nog nooit van gehoord) geeft aan dat Jorrit nog niet slecht genoeg is voor de IC. 

Ik blijf bij mijn broertje slapen zodat Saar thuis kan bijtanken en tijd met Pip door kan brengen, het was een lange en onzekere dag voor haar. 

Fedor