Zondag is Jorrit nog steeds niet wakker te krijgen. Hij geeft koorts 38,7°C en dus hebben ze weer kweken afgenomen etc. en krijgt hij Paracetamol om de koorts te onderdrukken. Zijn bloedbeeld gaat er steeds beter uitzien. Hb 5,3 wit 7,3 en bloedplaatjes 32, die zijn dus voor het eerst gestegen!

Jorrit ademt nu zelfstandig met lichte ondersteuning, als hij bij zou komen zou de tube er uit mogen (mits hij stabiel blijft uiteraard). De Paracetamol doet zijn temperatuur zakken. Naast de drie tot vier grote blaren op zijn benen heeft hij nu ook hele kleine blaasjes op zijn borst. Vooralsnog niets verontrustend, maar waar het vandaan komt weten ze niet. 

Zijn longen zijn inmiddels het meest gefotografeerde orgaan van zijn lichaam, ook vandaag nemen ze weer een foto.  

's avonds installeer ik me weer naast hem..."Hoi Denkers, ik ben er weer, je broer, Fedor"...kus op zijn voorhoofd en ik pak zijn hand vast...geen reactie.

Af en toe schudden zijn schouders, maar veel vaker zijn linker schouder alleen. Af en toe gaat zijn mond heel traag en helemaal wijd open, tot ik denk dat hij bijna uitscheurt en dan gaapt hij ongegeneerd. Dan gaan zijn ogen open tot spleetjes en dat is het moment om hem aan te roepen en proberen contact te maken en hem wakker te 'schudden'. Samen met Marion (verpleegster) roepen we hem aan..."hé Jor, je ligt op de IC en je slaapt al een tijdje, je hebt een tube in je mond, maar dat kan geen kwaad...kan je je duim opsteken, kan je in mijn hand knijpen, kun je je tong uitsteken, kan je je voeten wiebelen?

We krijgen vaker geen reactie dan wel, maar toch denken we twee keer contact te hebben. Zijn gele ogen proberen onder zijn zware oogleden uit te komen, maar kijken dwars door ons heen. Als we denken contact te hebben, veranderen ook zijn ogen, maar echt contact komt er niet en valt hij weer in slaap. Het is echt een heel gek gezicht als hij 'wakker' wordt, het is net of hij een aflevering van de Walking Dead probeert na te spelen, dat lukt hem aardig!

Het gekke is dat Jorrit nagenoeg zonder slaapmedicatie zit, ze gebruiken nog een klein beetje om hem rustig te houden, maar hij had eigenlijk al bij moeten komen en dat gebeurt maar niet. Jorrit heeft hele zware medicatie gekregen die ervoor zorgen dat hij in slaap bleef. Die en andere zware medicatie hebben een lange halfwaardetijd en omdat zijn lever en nieren niet goed werken duurt het nog langer voordat deze medicijnen uit zijn bloed zijn gezuiverd, dat kan de reden zijn dat Jorrit nog steeds slaapt of in de volksmond, in coma ligt. Dat klinkt heftig...coma...maar het is niet anders dan dat hij slaapt, kanker klinkt ook heftig. Ze hebben hem een aantal dagen kunstmatig in coma gehouden en nu is het wachten tot hij bijkomt. 

Jorrit ziet ook geel, dat zie je ook wel eens bij pasgeborene, nou is Jorrit geen pasgeborene meer, dus geeft het aan dat zijn lever niet optimaal functioneert en de bilirubine dus niet goed uit zijn bloed kan verwerken. 

Marion zuigt zijn maag nog een keer leeg, ondanks dat Jor weer ontlasting had, leek het vandaag weer wat verstopt. Hij krijgt weer een ander medicijn wat zijn maag helpt het maagklepje te openen zodat de sondevoeding weer kan doorstromen. Ze verschonen hem en draaien hem een beetje op zijn zij, misschien dat hij hierdoor meer wakker wordt, even verandering van positie.

Maandag wordt de slaapmedicatie (Glonidine) helemaal stopgezet. Ze proberen nu zoveel mogelijk medicatie stop te zetten zodat zijn bloed zo schoon mogelijk wordt. Ook de niet slaapmedicatie is zwaar voor Jorrit.

De hematoloog bevestigt vandaag dat zijn bloedbeeld stabiel is en dat het nu alleen nog wachten is tot hij wakker wordt. Hij doet vandaag wat meer zijn ogen open, maar we komen er niet doorheen. Als Saar hem een filmpje laat horen van Pip en Jet rolt er een traan vanachter zijn gesloten oogleden...

Dinsdag aan het einde van de dag krijgt Saar weer contact, het lijkt wat meer dan we tot nu toe hebben mogen ervaren, hij knijpt in haar hand als ze erom vraagt en en knippert tot twee keer toe met zijn ogen om te bevestigen dat hij Saar hoort en valt vervolgens weer in slaap. Hij lijkt steeds meer bij te komen, maar het gaat heel langzaam. Met het wakker worden gaat hij ook steeds meer hoesten, dat is goed, want zodra hij bij is en kan hoesten, mag de tube eruit. Dan kan hij namelijk zelfstandig zijn luchtwegen klaren.

Waar het vandaan komt weet ik niet, maar de verpleger vertelt dat Jorrit teveel zware slaapmedicatie heeft gehad, waardoor hij mede door de mindere werking van zijn nieren minder snel bijkomt dan verwacht. Ze hebben hem ook diep weg moeten leggen om hem rustig te krijgen...moet nog maar even navragen hoe dit precies zit.

Zijn polsinfuus wordt verplaatst naar zijn andere pols, die lijkt voor wat irritatie te zorgen.

Saar spreekt voordat ze weggaat met de IC arts. Als de waardes van zijn nieren en lever verbeteren dan wachten ze rustig af tot Jorrit wakker wordt, als de waardes niet verbeteren of zelfs verslechteren, dan moet Jorrit morgen aan de dialyse om zijn bloed te zuiveren. Zijn stabiele bloedbeeld stijgt verder door naar normaal, al zijn de bloedplaatjes nog steeds erg laag, maar die hebben wat meer tijd nodig.

Mijn ouders zijn 's avonds ook nog even langsgegaan. Zijn nierfunctie lijkt ietsjes beter, die lijken de bocht genomen te hebben (zo noemen ze dat). Afwachten dus op wat morgen brengt. Hopelijk kan Jorrit 2014 afsluiten en wakker 2015 ingaan, op naar herstel...

Fedor