Jorrit heeft het zwaar gehad en heeft het nog steeds zwaar, maar zijn beenmerg vertoont activiteit en zijn leukocyten en neutrofielen zijn weer aan het delen en detecteerbaar in het bloed. Vanaf vanmiddag voelt hij zich voor het eerst in een week zelfs weer wat beter, wat minder zwak. 

Niet dat dat gelijk resulteert in trek in eten, want hij krijgt nog steeds niks door zijn keel, behalve dan 's ochtends wat yoghurt en voor de lunch en diner een half of als het lukt een heel ontbijtkoekje of cracker met veel boter en veel suiker. Hij heeft nu al vijf dagen bijna niks meer gegeten, hij heeft geen trek of honger en krijgt niks door zijn gort droge mond, hij krijgt het gewoon niet weg.

Hij mag ook weer alleen naar de wc. Hij is nog steeds aan de diarree maar hoeft maar een paar keer op een dag, plassen doet hij elk halfuur, hij krijgt nog steeds veel vocht toegediend. 

Zijn allergrootste probleem op dit moment is zijn kont. De pijn was niet meer te harden, dus hebben ze hem morfine gegeven. Hij viel als een blok in slaap en werd drie uur later weer wakker, de pijn is niet weg, maar wel draaglijker. Inmiddels heeft zich een derde bil ontwikkeld tussen zijn reeds magere billen, een halve kleine rugbybal van 10 bij 3 cm.

Vanmiddag kwam er een chirurg naar kijken en die ging even in conclaaf met zichzelf...opereren of incisie maken en een sample nemen...hij besluit te onderzoeken wat er onder de Vesuvius zit, het kan een abces zijn en dan zit er pus in en moet Jor misschien geopereerd worden maar het kan ook gewoon vocht zijn. "Het kan even pijn doen Jorrit"...zegt de chirurg. Jorrit gaat door het dak als Barney zijn laatste dartpijltje recht in de roos gooit, de prik met dikke naald doet onwijs pijn, al is het maar voor twee seconden, Jorrit zat meteen rechtop.

Het goede nieuws is, dat er geen pus onder de bult zit, echter ook geen vocht, maar bloed. Nu zijn bloedcellen zich weer gaan mengen in de strijd, hopen en verwachten de artsen dat zijn bloedcellen en daarmee zijn hernieuwde afweer samen met antibiotica er voor gaan zorgen dat de rugbybal weer leegloopt.

Nadat hij een uur later ging plassen op de wc kwam er nog steeds bloed uit de plek waar Barney hem geraakt had. Omdat hij er zelf niet bij kan roept hij de zuster erbij om de wond schoon te maken en te verbinden met een pleister. Dus hup onderbroek naar beneden en op de buik...ach die verpleegsters hebben het allemaal al vaker gezien en gedaan en Jorrit heeft ook al erger mee gemaakt en ondergaan...beiden maken er niks van.

Jor maakt weer een stapje vooruit, klachten blijven bestaan, de pijn ook, maar een deel van zijn bloedcellen (de leuco's en neutro's) zijn aan het vermenigvuldigen, nu de trombocyten en de rode bloedcellen nog en we kunnen spreken van echt herstel, we kijken weer uit naar de waardes die 
morgen weer uit zijn bloed rollen, hopelijk laten ze verder herstel zien...

Fedor