Gisteren was ik bij Jor en Saar thuis, voor de verjaardag van Pip, ik typte bijna Pipo en dat zit er niet zo ver naast, wat een vrolijk meisje is dat toch, een en al lol, vol energie. Kan me goed voorstellen waarom Jorrit zo graag naar huis wilde om te herstellen, van Pip krijgt iedereen energie. Samen met onze jongens was het lachen en soms gieren brullen.

Het was gezellig. Als ik zo naar Jorrit kijk zie ik weer de oude Jorrit zitten, weliswaar kaal en 11 kilo lichter, maar met een goede kop erop, scherp, lolletjes makend met Pip en onze jongens. Wat een verschil met twee weken terug. Zaterdag heeft hij met Saar een uur over het strand gewandeld (wandelen gaat hem goed af) en is hij zelfs nog een half uurtje de lokale AH binnen geweest. Hij maakt stappen.
 
Hij ervaart nu hoe het is als mensen naar je staren of zich twee keer omdraaien. En hoe bekenden op je reageren als je doodziek bent geweest. De een weet zich geen raad, de ander zwaait schuchter, een ander zegt gewoon hallo, een ander maakt een praatje met hem, er is geen goed of slecht. Voor iedereen is het een rare situatie, voor Jorrit, maar ook voor bekenden en minder bekenden. Wat moet je doen, wat moet je zeggen, je wilt hem niet te veel belasten, maar je wilt hem ook niet ontwijken (of misschien juist wel omdat je niet weet wat je moet zeggen). Hij heeft de eerste kuur doorstaan, hij heeft het heel zwaar gehad, is kanker patiënt, is bezig om te overleven...en is ervan overtuigd dat hij beter wordt en vecht daarvoor, maar hij is nog steeds de Jorrit die jullie kennen. Er is geen goed of slecht...

Zijn ademhaling is nog niet als vanouds. Diep inademen levert twee kuchjes op. Het herstel gaat nog steeds erg langzaam, maar nog steeds vooruit, er is nog steeds herstel van de longen. Ondanks dat hij nog steeds niet aankomt, voelt hij zich fysiek steeds sterker.

Vandaag is hij weer in het ziekenhuis geweest en heeft weer met de Hematoloog gepraat. Zijn bloedwaardes zijn nog steeds goed en er is geen rest leukemie te zien. Jorrit zijn herstel vordert zo goed dat ze het aan durft om deze week weer te beginnen met de tweede kuur, dat willen we ook, want we willen de leukemie geen kans geven om weer terug te komen. Hij heeft de twee kuren nodig om zijn kansen op genezing te verhogen. Hij zal waarschijnlijk woensdag of donderdag weer worden opgenomen.

Ze hebben gekozen voor het alternatieve behandelplan, voor zijn prognose maakt het niet veel verschil. Het verschil weegt in ieder geval niet op tegen het risico wat hij zou lopen als ze zouden kiezen voor het originele behandelplan. Het worden twee zware kuren, waarbij de laatste kuur heel zwaar wordt en hij een autologe stamcel transplantatie zal krijgen, met cellen van zichzelf, om het herstel te bespoedigen, maar daarover zal ik later meer uitleg geven...

Jorrit heeft twee heerlijke weken thuis gehad met zijn gezin, had graag nog een week langer gehad, maar wil niets liever dan de kuren achter de rug hebben, dus liever vandaag de chemo erin dan morgen.

Fedor