Dinsdagnacht heeft Jorrit goed geslapen, maar ondanks de goede nacht werd hij wakker met hoofdpijn, waar zelfs zijn twee grote vrienden, de pijnstillers, niks aan konden doen. Waarschijnlijk is zijn Hemaglobine (Hb) gehalte in zijn bloed weer laag zijn, dat zullen de bloeduitslagen straks uitwijzen. Verder voelt hij zich redelijk.

Zijn hoofdpijn wordt even later verklaard door een lage Hb waarde van 3,8. Hij krijgt dit keer twee bloedzakken. Ze hopen zo dat hij niet zo snel onder de grens waarde zakt als bij één zak bloed.

Verder heeft hij een vernevelingsapparaat gekregen waarmee een anti-schimmel middel zijn longen in wordt geblazen. Dit is uit voorzorg en krijgen al zijn buren tijdens de behandeling. "schrik niet van de kriebel in je keel"..."Jeeeezus...ging zowat gelijk over me klep...Haha...21 teugen met iedere keer een kriebel in je keel en een vieze smaak...maar na een stuk of acht wen je er aan..." Voorlopig hoeft Jor dit alleen op woensdag en donderdag te doen.

Woensdagnacht viel Jor moeilijk in slaap en werd hij 's nachts regelmatig helemaal doorweekt wakker door nachtzweet. Dat hoort bij de behandeling en tot nu toe valt dat dus mee...Een nieuw zakje donorbloed hangt er inmiddels weer aan. Hij voelt zich weer goed. Hij is benieuwd hoe lang het nog duurt voor zijn bloedwaardes weer gaan stijgen...

Donderdagnacht heeft Jorrit weer lekker geslapen. Als hij dit keer wakker wordt voelt hij zich ok! Beetje buikpijn, maar maar dat mag geen naam hebben. Verder geen last van kwaaltjes! Gaat dus goed! Het effect van die twee zakken bloed is duidelijk...Hij krijgt later op de dag nog een zak bloed om zijn waardes goed te houden.

De resistente bacterie in zijn lichaam houdt zich vooralsnog rustig.

"Vrijdagnacht Ok geslapen, prima wakker geworden!" Zaterdag krijgt hij geen zakje bloed. Teveel ijzer kan schadelijk zijn voor o.a. zijn lever en zijn waardes blijven de afgelopen dagen boven de 4, dus willen ze vandaag zien wat er gebeurd als ze zijn bloed een keer niet aanvullen.

Ik kom zaterdagmiddag bij hem binnen gewandeld. Het gaat naar omstandigheden 'goed' met hem, hij voelt zich ok, zoals hij zelf elke keer door appt. Hij heeft nog steeds last van pijn rond zijn buik en hij heeft, laat ik het netjes zeggen, enorme last van droge billetjes, als gevolg van de chemo die alle slijmvliezen kapot maakt. Bij elke beweging voelt hij pijn, een pijn die bij bepaalde bewegingen soms ondragelijk is. Maar klagen doet hij niet, Jor weet dat het tijdelijk is en neemt het als een vervelend bijeffect van de chemo, als een inmiddels ervaren kanker patiënt.

Ik merk er in ieder geval weinig van en we praten weer over van alles en nog wat en kijken samen naar de Olympische spelen. Als ik 's avonds weg ga voelt hij zich zonder het extra bloed nog steeds Ok. Hij is benieuwd of hij zich later op de avond nog steeds goed voelt, vorige week stortte hij 's avonds in toen ik wegging bij hem. Maar nu blijft het Ok gaan.

Zondag wordt hij wakker met een beetje buikpijn (whats new), maar verder voelt hij zich Ok. Hij heeft veel gezweten, maar goed geslapen. Vandaag zit hij op dag 17 sinds de eerste dag dat de blauwe chemo van de tweede kuur zijn lijf in ging, het schiet alweer op. Na de eerste kuur was er op dag zeventien al een druk beenmerg te zien, nu wordt er pas beenmerg geprikt op dag 23. Na de tweede kuur duurt het altijd iets langer voor de bloedwaardes weer herstellen. Jorrit en Saar kunnen bijna niet wachten tot zijn waardes weer gaan stijgen...want dan komt de dag weer dichterbij dat hij naar huis mag.

Jorrit mist Pip. Ze hebben beloten dat Pip zeker de eerste drie weken niet langs komt in het ziekenhuis, in ieder geval tot zijn bloedwaardes zich herstellen. Kleine kinderen zijn in het algemeen een bron van ziektekiemen, dus willen ze het risico niet nemen. Dat hij nu al 17 dagen zonder Pip in het ziekenhuis zit, doet hem pijn. Hij heeft genoeg afleiding, maar als hij dan weer Pip ziet op een filmpje van Saar of met haar facetimed dan schieten de tranen in zijn ogen en kan hij er bijna niet meer naar kijken. Dag 17, hoe lang nog voor zijn waardes beginnen te stijgen????

Jorrit is met aftellen begonnen. Hij heeft nog steeds geen extra bloed nodig en hij voelt zich nog steeds Ok. Zijn bloedwaardes laten nog geen direct herstel zien, maar zijn Hb is niet meer gezakt! Die is zelfs heel licht gestegen en lijkt mij een voorteken dat het herstel niet lang meer op zich laat wachten, maar ik ben geen waarzegger, we wachten af...na de eerste kuur was hij ook snel met zijn herstel van de bloedwaardes, dus waarom nu niet weer. Zijn beenmerg zal na de tweede kuur voor het eerst op dag 23 worden geprikt.

Hopelijk treedt het herstel snel in en krijgt de resistente bacterie geen tijd om kwaad te doen. Pas als het herstel is ingetreden en de bacterie niet uit zichzelf weggaat kunnen ze er wat tegen doen.

Er zitten dus nog wel wat beren op de weg, maar so far so good...

Ik zie in zijn gezicht dat hij weer is afgevallen. Hij eet wat hij kan, maar zijn kapotte slijmvliezen zorgen ervoor dat hij vast voedsel niet goed weg krijgt. Hij drinkt twee tot drie voedsel drankjes per dag, niet lekker, maar wel voedzaam. De chemo eist altijd zijn tol, maar zijn doel is helder, eerst alles afbreken en dan het lichaam de kans geven om weer te herstellen.
Jorrit ondergaat het allemaal gelaten en staat heel positief in zijn gevecht. Hij denkt al regelmatig na over wat hij gaat doen na zijn derde kuur. Herstellen, hopen dat hij Pip snel weer op kan tillen, op vakantie gaan met zijn gezin, een balletje slaan op de golfbaan. Maar ook werken staat bovenaan zijn lijstje, hij wil weer de baan op of desnoods alleen maar een uurtje op kantoor, hij wil weer bijdragen. Zijn werk steunt hem en heeft alle begrip voor zijn situatie, dat is heel fijn voor hem en zijn gezin en hij wil dat terugbetalen. Hopelijk krijgt hij daar tijd genoeg voor, aan Jorrit ligt het niet, die is heel sterk en positief.

We vinden het buitengewoon knap hoe Jorrit met de situatie omgaat, en zijn blij dat hij er zo positief in kan staan, we zijn meer dan trots op hem...

Fedor